Ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων για το μεταναστευτικό - προσφυγικό. Όλες/οι μας παρακολουθούμε με ανησυχία και προβληματισμό τις αθρόες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές που φτάνουν το τελευταίο διάστημα στην Κρήτη από τη Λιβύη. Εκατοντάδες άνθρωποι από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, θύματα της φτώχειας, των πολέμων, της κλιματικής κρίσης, ταξιδεύουν σε αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες με σκοπό την επιβίωση και την ελευθερία τους. Οι συνθήκες παραμονής στους χώρους προσωρινής φιλοξενίας, όπως καταγράφονται, ασφυκτικές, απουσία οργανωμένων δομών υποδοχής και αποτελεσματικής θεσμικής διαχείρισης στην περιοχή. Ταυτόχρονα, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) έχει εκφράσει τη σοβαρή ανησυχία της για τη νομοθετική τροπολογία που ψηφίστηκε τις προηγούμενες ημέρες στη χώρα μας, βάσει της οποίας προβλέπεται η αναστολή, για τρεις μήνες, της δυνατότητας υποβολής αιτήματος ασύλου για όσους φτάνουν με από τη Βόρεια Αφρική και την επιστροφή τους, χωρίς καταγραφή της αίτησής τους, υπογραμμίζοντας ότι το δικαίωμα στο άσυλο αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, κατοχυρωμένο στο διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό δίκαιο. Η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ήδη τη λήψη νέων νομοθετικών μέτρων και ακόμη περισσότερο περιοριστικές και αυστηρές πρακτικές (κλειστή δομή κράτησης), στο πνεύμα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες, ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων, καλεί την κυβέρνηση:  να πάρει μέτρα για τη διάσωση και προστασία των μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στην Κρήτη,  να επιταχύνει τις διαδικασίες ασύλου με αποτελεσματικό τρόπο, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματά και σε εναρμόνιση με το διεθνές δίκαιο και τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες.  να δημιουργήσει χώρους φιλοξενίας, με αξιοπρεπείς, ανθρώπινες συνθήκες. Η οφειλόμενη αλληλεγγύη σε ανθρώπινες κοινότητες που πλήττονται είναι δεδομένη από όλους/ες μας. Καλούμε όλους/ες, μέσα από την επιστήμη μας, να καλλιεργήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο, τις αρχές του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της «ανθρώπινης ενότητας» έναντι του κινδύνου της μισαλλοδοξίας και της ξενοφοβίας που ελλοχεύει στις παρούσες συνθήκες.

Οι εξελίξεις στο χώρο της απεξάρτησης δηλώνουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το βαθιά αντιδραστικό προς τις ανάγκες της κοινωνίας περιεχόμενο του νόμου 5129/2024 «ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης». Ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων ήδη από τη συζήτηση του νόμου είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις του και προέβλεπε την υποβάθμιση των υπηρεσιών υποστήριξης. Η κατάργηση της θεραπευτικής πρότασης των δημόσιων θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, «18ΑΝΩ», «ΑΡΓΩ», «ΔΙΑΠΛΟΥΣ» κ.ά.) και η εξάλειψή τους ως ολοκληρωμένων θεραπευτικών πλαισίων από το οργανόγραμμα του νέου φορέα, του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων, προμηνύουν το τέλος της δημόσια απεξάρτησης στην Ελλάδα, 41 χρόνια μετά το πρώτο θεραπευτικό της «παράδειγμα», την «ΙΘΑΚΗ». Αν αυτοί οι κοινωνικοί θεσμοί ήταν εκεί για να απορροφούν τους κραδασμούς, που μια αντιφατική και ταξικά διαιρεμένη κοινωνία είναι καταδικασμένη να προκαλεί και να αναπαράγει (εξάρτηση, ψυχικές ασυγχρονίες, αποδυνάμωση,ευαλωτότητα), η κατάργηση τους σηματοδοτεί τη στιγμή που η ζωή όσων συνθλίβονται μέσα στην άμπωτη των κοινωνικών διευθετήσεων χάνει τα κρατήματα της, γίνεται «μη επιλέξιμο κόστος» για το κράτος, λαμβάνοντας «αξία» μόνο ως εμπόρευμα. Η ιατρικοποίηση του κοινωνικού φαινομένου της εξάρτησης ως «χρόνια αυτοπροκαλούμενη υποτροπιάζουσα εγκεφαλική νόσο» μέσω της γενίκευσης των στρατηγικών «μείωσης της βλάβης» σε κυρίαρχη πολιτική και από την άλλη πλευρά, η μετατροπή της ψυχικής υγείας των πολιτών σε προιον (βλ. ιδιωτικά κέντρα απεξάρτησης και ιατρεία, φαρμακευτική αγορά κτλ.) αποδομούν τον κοινωνικό και δωρεάν χαρακτήρα της απεξάρτησης, εξυφαίνοντας ένα άνευ προηγουμένου «πισωγύρισμα» σε αυτον τον τομέα. Ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων (ΣΕΚ) συμμετέχοντας στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων των πολιτών και της χώρας, στην προάσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και παγκόσμια, δηλώνει απερίφραστα την αμέριστη συμπαράσταση του στον αγώνα των εργαζομένων και των μελών των Θεραπευτικών Προγραμμάτων και τάσσεται στο πλευρό τους .Διεκδικει δε πλουραλισμό στην αντιμετώπιση της εξάρτησης σύμφωνα με σύγχρονες προσεγγίσεις, ενίσχυση «στεγνών» προγραμμάτων με δικαίωμα επιλογής στη θεραπεία για τους εξαρτημένους,όπως ήδη συμβαίνει,καθώς και ολιστική προσέγγιση της αντιμετώπισης των προβλημάτων ψυχικής υγείας και εξαρτήσεων.Είναι αναγκαία η άμεση απόσυρση του νόμου, η διατήρηση και η ενίσχυση όλων των δημοσίων προγραμμάτων, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες απεξάρτησης στο ύψος των αναγκών της κοινωνίας.